zondag 4 mei 2014

The fault in our stars

Heey!
Vandaag ga ik het hebben over het boek 'The fault in our stars'. Ik ga niet veel over de inhoud vertellen, maar wat het boek met mij gedaan heeft. Ik heb het in 2 dagen uitgelezen en waarschijnlijk ga ik hem na elk ander boek steeds opnieuw lezen. Het opnieuw lezen helpt mij om het boek beter te begrijpen, in zijn geheimen te kruipen en het uit mijn hoofd te leren. Het boek heeft bij dus heel erg verandert dus laten we snel beginnen!

Om te beginnen wil ik het liefst dit boek mijn en mijn Canadese vriendin's geheim houden. Helaas is dat onmogelijk, aangezien het boek wereldberoemd is en er binnenkort een film van uitkomt. Maar alsnog doe ik gewoon lekker alsof en zal niet gauw er in het openbaar over praten. Dit is weer zo'n rare trek van mij, don't even worry about it.

Even kort het verhaal, het is uit het oogpunt van Hazel Grace Lancaster geschreven. Een meisje met longkanker, als ze van haar moeder naar 'Support Group' moet ontmoet ze een jongen, Augustus Waters en samen beleven ze allemaal avonturen. Meer ga ik niet vertellen aangezien het het leukst is om gewoon lekker zelf te lezen. Ik ging ook heel anders door het boek omdat iemand mij het einde al had verteld. Waar ik overigens heeeeeel erg slecht tegen kan. (Nog zo'n trekje.)

Het heeft mij verandert in de zin van dat ik een andere kijk op de wereld heb gekregen. Ik kijk anders naar de zon en de maan, naar de wolken naar de bomen. Ik kijk anders naar Amsterdam, ik kijk anders naar kankerpatiƫnten, etc. Het boek heeft mij geleerd om nog meer van het leven te genieten, nog meer boeken te lezen, doen wat ik nu wil en niet verschuiven naar morgen, want misschien is er wel helemaal geen morgen.

Verder neem ik het liefst alweer trekjes over van de karakters, vooral van Augustus. Hij heeft iets met sigaretten, wat iets met mij doet. Het liefst koop ik nu ook een pak sigaretten, maar helaas kan dat niet. Natuurlijk niet om het te roken, want het is volgens mij super smerig,  maar gewoon net als Augustus. 'Cause after all, it's a metaphor.

Opeens denk en schrijf ik ook heel poƫtisch, vooral dus naar die Canadese vriendin. We praten er samen veel over en sturen elkaar ook vaak quotes van het boek. Ik zou alles doen om haar te mogen ontmoeten en in real life quotes delen. Samen met een sigaret in onze mond wandelingen maken en onze inzichten delen. Nu gaat het alleen via getypte woorden, maar ik herhaal, ik zou alles, maar dan ook echt alles, doen om haar te ontmoeten.

Ik zie jullie snel!
Xxx-Sarina <3
Okay?
Okay.

P.S. Die laatste foto: 100000000000% true

Geen opmerkingen:

Een reactie posten